By Kimaya Kolhe
संध्याकाळी पावणे सहा वाजले तशी मृणाल प्रीती जवळ आली आणि म्हणाली,”प्रीती लक्षात आहे न? आज आपल्याला शॉपिंगला जायचय. आज शार्प सहाला ऑफिस सोडूया प्लीज.” “हो आहे लक्षात…. एवढं संपवते …. ईओडी मेल कर असं सांगून गेलेयत सर…सो फक्त दोन मिंट दे मला. तू रेडी रहा. मी आलेच.” “ठीके.” म्हणत मृणाल निघून गेली. मृणालचं लग्न पुढच्या…
आता प्लॅटफॉर्म बऱ्यापेकी भरलेला. ट्रेन प्लॅटफॉर्म वर आली तशी बायकांनी पदर खोचला, ओढण्या बांधल्या, पुरुषांनी सॅक पुढे लावली. त्या गर्दीत विनोद आणि प्रीतीही मिसळून गेले. विनोदने जवळजवळ धावती ट्रेन पकडून आत जाऊन सीट मिळवली. आता दादर येईपर्यंत चिंता नाही…. गेम खेळा , laptop उघडून काम करा नाहीतर सरळ झोपा….. काहीही करायला स्कोप होता. एक तासाची…
तीला बाय करून विनोद त्याच्या नेहमीच्या डब्याजवळ जायला वळला, त्याच्याच कंपनीतल्या एका मित्रा सोबत तो रोज सात एकावन्न पकडायचा….. ते दोघे आणि अजून चौघे असा मस्त ग्रुप होता त्यांचा … सगळ्या एज मधले लोक होते त्यांच्या ग्रुप मध्ये …त्यामुळे धमाल असायची ,प्रवास मजेत जायचा गप्पा मारत कधी दादर यायचं कळायचंच नाही. आज नेहमीची लोकल…
गॅलरीतुन आईने जोरात हाक मारली. “विनोद, अरे डबा विसरलास” विनोदच्या कानावर पडलं पण आज सॉलिड लेट झालेला, त्यात बाईक लावायला हवी तशी जागा मिळत नाही, रोज पार्किंगची मारामारी असते मानपाडावर सकाळी सकाळी… त्याने ऐकलं न ऐकल्यासारखं करून फक्त “राहू दे आता …खाईन कॅन्टीनमध्ये काहीतरी……मी निघतो ग प्लिज आता ….बाय” ओरडला वरून आई: “ थांब…
“Sweetie, I will call you later, I have just reached.” Rahul disconnected the phone with his girlfriend and press the button of the door bell. He waited there for next 8 mintues to be specific, before the door opened. He hugged the lady at the door and said, “oh..I knew that, my lovely young lady,…